Vaya con Dios toer dag 18: Civray - Saint-Yrieix-sur-Charente

Ik heb geslapen als een roos. Lag er ook voor acht uur al in. Hoe is het mogelijk maar het was blijkbaar nodig. Maar het was een gezellig kinderfeestje gisteren. We hebben gegeten, gedronken, gesnoept, gelachen en gezwommen. Alleen de clown en het bowlen ontbraken er nog aan. Moet we snel weer doen, volgend jaar ofzo? 

Mijn spullen waren al vroeg ingepakt vandaag. Zeven uur stond ik al naast mijn tent en waren mijn luchtbed en kussen al ingepakt. Je krijgt een ritme als je twee weken in een tent slaapt. Ik ruim altijd eerst mijn slaapzak, luchtbed en kussen op dan ga ik naar buiten om de schade op te nemen. Dan is de tent aan de beurt. Het liefst zoek ik een plekje om hem te laten drogen maar dat lukt bijna nooit dus hij gaat nat van regen (heel vervelend) of dauw (iets minder vervelend) in de tas.

We hebben een stralende warme dag te pakken. Rick heeft er een andere benaming voor die ik niet ga herhalen. Misschien lezen er kinderen mee. Feit is dat we met meer dan 28 graden vandaag zonder schaduw hebben gefietst. En dan gaat het toch even minder soepel. Maar voor we het wisten waren we in Charroux. We hebben vlug de bezienswaardigheden begluurd. De plaatselijke scheve toren, een deel van een oud kampement en de markthal. 

De natuur waar we doorheen fietsen is trouwens fenomenaal. Ik moet dan altijd denken aan mensen die zeggen 'Nederland is óók mooi!'. Ongetwijfeld maar ook vol. Hier hebben wij uren gefietst en je komt bijna niemand tegen. Dat komt de natuur en je eigen gemoedsrust ten goede. 

Maar dat moet je niet te hard zeggen, we zijn inmiddels bij Angloumene en dat betekend dezelfde drukte als Den Haag. Dezelfde gehaaste mensen, gevaarlijke verkeerssituaties en gedragingen. Onze camping ligt van de route af langs de hoofdwegen. Dus ons geduld is op de proef gesteld. Maar de tenten staan en we redden ons weer een avond.