Vaya con Dios toer dag 19: Saint-Yrieix-sur-Charmante - Saint-aulaye-Puymang

Zo , hoera ende hulde! We hebben de banlieu van Angloumene weer achter ons gelaten. Als ik in een grote stad wil zijn dan had ik wel thuis gebleven. De mensen hier zijn opgefokt en hebben weinig tot geen medeleven met arme fietsende pelgrims die proberen met gevaar voor eigen leven de stad te doorkruisen.

Ok genoeg gezeurd. Wij zijn de gelukkigen die van a naar beter kunnen fietsen door dit prachtige land. We zijn vanochtend vroeg begonnen en hebben al snel een bakker gevonden voor de nodige koolhydraten (en zoete troep, kan Rick niks aan doen. Ik ben een honingbij en loop op suikers). We hebben ook weer een mooie Sint Jacobuskerk gevonden maar ik geloof niet dat hij ons goed gezind is want de deur is alweer gesloten. 

We komen zoveel moois tegen onderweg. Het is teveel om te beschrijven. Middeleeuws aandoende woningen. En zelfs de kerken hebben een metamorfose ondergaan. Ze zijn een stuk soberder en de bouw is meer Romaans.  Grote bogen boven de immense deuren. Het voelt alsof je in een andere tijd bent beland. Wij namen een verkeerde afslag en reden bijna een middeleeuwse wensput in.

De zon heeft ons de hele dag flink verwarmd dus we waren maar wat blij om uiteindelijk onze camping te bereiken. Dat klinkt als een simpele handeling maar we hebben ontdekt dat er niet veel slaap gelegenheden zijn op onze 'officiële' pelgrimsroute. We moeten soms kilometers van de route af. En uiteraard de volgende dag weer kilometers terug om er weer op te komen. Maar even terug naar de camping, de muggencamping. De eigenaar was er niet maar na een vlug telefoontje in mijn 'goedste' Frans mochten wij toch blijven. 

Oh wacht haast vergeten, Rick en moi delen een hobby. Kerkhoven begluren. En in het dorp bij de camping is een hele mooie. Zijn uren aan het gluren geweest. Dat is voor een ieder die ook deze hobby heeft een aanrader. In Frankrijk vind je prachtige 'cimetieres'.