Vaya con Dios toer dag 29: Logroño - Santa Domingo de la Calzada

Ik geef het eerlijk toe, ik ben een waardeloze pelgrim. Ik onderneem deze tocht niet uit religieuze overwegingen. Deze keer ook niet om te bezinnen. Het is een pure egoïstische drijfveer. Ik houd van fietsen, ik houd van Spanje, ik ben rete nieuwsgierig en ik ben niet graag thuis. Nou dan is acht weken een pelgrimstocht ondernemen een geweldige bezigheid. Ik kijk mijn ogen uit. Zeker nu in Spanje, waar de overige pelgrims en masse zijn toegestroomd tot de camino. 

We slapen vanavond voor het eerst in een Alberque. Hoe leg ik dit uit? Het beste valt dit te omschrijven als scouting voor volwassen mensen. Een groep volwassenen slapen op een slaapzaal met stapelbedden (das een belangrijk detail) en krijgen van de 'leiding' regels opgelegd. Enkele regels zijn bijvoorbeeld, 22:00 moet het stil zijn, 7:00 opstaan, 8:00 oprotten. Geen eten of drinken in de slaapzaal. Telefoons moeten in een speciaal daarvoor gemaakte kluiswand  (waar je ze voor een euro kunt opladen en achter slot en grendel kunt bewaren). Douchen en toilet bezoek doe je in een eveneens gezamenlijke ruimte maar gelukkig met deuren gescheiden... Is het nog te volgen? Dan wil ik alleen nog toevoegen dat er een meneer bij de balie een oogje in het zeil houdt en een norse dame door de gangen loopt om te zien of iedereen de regels naleeft....ja echt genieten....

Maar over de route, het was een korte rit vandaag. We zijn begonnen over een zandpad die voor Nederlandse mountainbikers het ultieme genot kan brengen. Voor ons was dit gewoon een onderdeel van de route omdat ik een stukje (per ongeluk!!) over de camino voor voetgangers reed. Na het zandpad kwamen we op een paar prima te berijden provinciale wegen. Eigenlijk niks te klagen. Veel bewolking. Af en toe zon. Dus dat was allemaal prima te doen. Geen mega bergen om te bedwingen. Cultureel hebben we hier en daar ook nog wat dingen opgepakt. Een oud pelgrimsziekenhuis en een hoop mooie oude huizen onderweg. 

Wel komen we steeds meer pelgrims tegen, het is inmiddels druk te noemen. Ook de steden en dorpen aan de route zijn ook helemaal voor de camino-commercie bezweken. De hotels en hostels voor deze arme drommels zijn overal te vinden. En er is genoeg te eten en drinken. De sint-jacobsschelp die als logo voor de camino dient is in elke straat en elke etalage terug te vinden. En voor het eerst bespeur ik ook Camino moeheid bij de lokale bevolking. En ook dat kan ik mij goed voorstellen. De bewoners van Amsterdam zullen ook niet allemaal blij zijn met de toeristen.

We hebben de Alberque nu eens geprobeerd en wat mij betreft blijft het daar bij. Een keer proberen. Ik ben geen liefhebber. Het financiële verschil met een hostel of hotel, waar je een eigen kamer hebt, is te klein om deze ontberingen te ondergaan. Ik heb het al gezegd, ben een waardeloze pelgrim. Ik heb liever een eigen kamer waar ik naar mijn eigen toilet kan zonder mij druk te hoeven maken over een voor mij totaal onbekende die in het stapelbed naast mij ligt.