Vaya con Dios toer dag 38: Santiago - Rustdag

Lieve Maan, bedankt dat ik jouw rick al zoveel weken heb mogen lenen voor dit geweldige avontuur. ok het duurt nog even voor je hem terugkrijgt. en ik snap best dat je hem mist maar ik zal proberen hem heelhuids terug te brengen. en geloof me dat is niet altijd even makkelijk. als je even niet oplet is 'ie whoeps verdwenen en kan er van alles gebeurt zijn....

Vanochtend zijn we voor onze prachtige oorkonde netjes om 10:10 bij het pelgrimskantoor langs gegaan. Het bleek dat wij niet de enige waren. Er stonden inmiddels al ruim 200 man voor ons in de rij.

Dat weet ik omdat wij respectievelijk nummer 219 en 220 hadden om het kantoor te mogen betreden. Dat was nog heel wat uitzoek werk. Het werkte als volgt;

1) scan de QR code bij de ingang met je telefoon (geen telefoon? Jammer, ga terug naar start, u krijgt geen 200 euro)

2) u wacht achterin de rij tot een meneer u een in het Spaans roept en een volgnummer geeft (verstaat u geen Spaans? Jammer, u kunt wachten tot Sint juttemis)

3) u wacht net zolang tot uw nummer in het Spaans word geroepen. (Wederom, spreekt u geen Spaans? Na drie keer roepen gaat uw beurt voorbij)

4) heeft u het tot zover gered? Mooi! Gefeliciteerd u mag langs de bewaking! (Met heuse gummiknuppel!) u mag nu binnen in de rij staan en als uw nummer op het scherm verschijnt gaat u naar de daarbij getoonde balie. Ook dat is lastig als een Spaanse dame voor haar beurt naar mijn balie gaat.... 

5) bent u er nog? Niet in slaap gevallen? Alles overleefd? Hoera! U heeft bijna de oorkonde! Als de baliemedewerker Engels spreekt heeft u mazzel en is na het betalen van 5 euro voor de oorkonde en kartonnen koker de oorkonde voor u!

Gelukkig hadden wij enkele zeer behulpzame Spaanse pelgrims die ons aan de hand namen door dit hele proces anders hadden Rick en ik waarschijnlijk na het eerste halfuur wachten de pijp aan maarten gegeven of ruzie gekregen met andere pelgrims. Meest logische scenario zou zijn geweest dat we de oorkonde aan ons voorbij hadden laten gaan en met een biertje op het terras waren gaan zitten om onze wonden te likken.

inmiddels is het al laat, ik ga later slapen dan de bedoeling was maar net als een vleermuis kom ik in de avond het beste tot mijn recht. Ik wilde een stukje gaan wandelen. Dat werd een langer stuk dan bedoeld. Ik hoor oma nog in mijn achterhoofd 'je zou toch maar even gaan lopen??? Dat is inmiddels drie uur geleden vader!' En alsof dat niet erg genoeg is bleek dat ze al drie in het donker onbewogen op bed zat te wachten omdat ik het pasje uit de stroomdoos (sommige hotels hebben dat, pas van de deur gaat in een kastje achter diezelfde deur en je hebt stroom in de kamer) had meegenomen...

Maar in de avond kom je nu eenmaal veel moois tegen. Dit eerste avontuur is klaar, nu gaan we richting Portugal voor deel 2...