Vaya con Dios toer dag 33: Sahagún - Leon

 Ik geef het toe. Een van mijn 'guilty pleasures' is mensen boos maken of op zn minst lichtelijk irriteren. Vroeger deed ik wel eens mee aan talentenjachten. En het werd mij snel duidelijk dat ik geen talent had op artistiek gebied. Maar ik merkte wel dat ik een gave had als het ging om mensen boos maken. Ik zat op jonge leeftijd al meer op de gang dan in het lokaal en ik heb menig scheidsrechter het bloed onder de nagels vandaan gehaald. Waarvoor alsnog mijn excuus. En de laatste jaren heb ik les gekregen van de grootmeester. Ook daarvoor dank.

En dat kwam gisteren goed van pas want Rick en ik hebben een lichte aanvaring gehad. Ja nu denken jullie 'ruzie gehad mannen?' Ja maar niet met elkaar. Met een luidruchtige Spanjaard. Na 22:00 mocht er geen lawaai meer gemaakt worden op het portiek. En laat onze Spaanse vriend nou stampend de trap op zijn gekomen. Daar had ik geen behoefte aan. Dus ik deed alleen mijn deur open om te kijken of er misschien een dokter nodig was. Nou daar was de Spaanse feestganger niet van gediend. Na een korte discussie heb ik hem verteld dat ik het nog 1 keer wilde uitleggen. Nou dat ging hem te ver en de hotelmanager moest erbij komen. Lachen was dat. Kreeg ie nog op zijn kloten ook van de eigenaar.

Goed, de route. Vandaag was de tegenwind weer aanwezig maar we hebben wel een fijne rit naar Leon gehad. Een klein buitje net voor de stadsgrenzen. We hebben onderweg nog een wandelende Nederlandse pelgrim ontmoet. Gezellig gekletst. Sowieso zien we steeds meer pelgrims. Voornamelijk Spanjaarden en Fransozen. Gisteren kwamen we een Nederlands stel tegen die op racefietsen de route doen. Maar sans bagage.. Dus dat fiets wat makkelijker. Onderweg worden de afstanden ruimer en de pelgrim-eetgelegenheden pelgrim-slaapplaatsen steeds groter en talrijker. Meer het formaat sporthal.

Ter hoogte van Leon kreeg ik het fijne nieuws dat mijn vader de tocht met camper ook gemaakt heeft. Hij stond ons op te wachten bij de grote Carrefour van Leon. We hebben gezamelijk koffie gedronken en we mochten wat overtollige bagage aan hem meegeven. Dat liet Rick zich geen twee keer zeggen. Zijn drybag en voortassen werden in raptempo nagekeken en afgestaan. Zelf heb ik ook de kampeerspullen in de bus achtergelaten. Het scheelt ruimte en sinds we noodgedwongen in hostels slapen kunnen we makkelijk zonder onze tent, slaapzak, stoeltje en grondzeil. 

In Leon nog een vlug rondje gefietst waarbij ik de hoogtepunten heb bekeken. Een kathedraal. En een mooi beeld van een luierende Sint Jacobus. Tja, zo ga je ze niet inspireren vader...